Mubafa – So British
Muzikaal landschap van het Engeland van Elizabeth I door het Ensemble Du Souffle à l’Archet, onder leiding van Nicolas Kuntzelmann
Presentatie van het programma
Oude muziek met een mix van viola da gamba en zang.
De viola da gamba, net als andere instrumenten trouwens, gaat er prat op de zangstem zo goed mogelijk te imiteren, en het is dan ook niet meer dan logisch dat heel Europa lange tijd een compositietraditie heeft ontwikkeld die beide instrumenten verenigt.
Bij de Engelsen werd voor deze bezetting meestal gekozen voor contrapunt, dat in het genre van de Consort Song een oneindig rijke complexiteit bereikt.
Het voorgestelde programma toont slechts een klein deel van een repertoire waarin alle stemmen, zowel instrumentaal als vocaal, met elkaar in dialoog treden, met gedurfde harmonieën die vaak worden gebruikt om die beroemde melancholie uit te drukken, maar ook de dans van het leven, zijn licht en zijn glimlach.
In dit Elizabethaanse tijdperk na de Reformatie bloeide de muziekproductie, met name de profane muziek, met grote namen als William Byrd en John Dowland. Hier staan hun liederen, of ‘songs’, naast de werken van hun niet minder getalenteerde collega’s John Bennet en Robert Johnson, als een schilderij van het muzikale landschap van het Engeland van de tweede helft van de 17de eeuw.
